کهکشانهای انفجاری از نگاه تلسکوپها

کهکشانهای انفجاری از نگاه تلسکوپها

کهکشانهای گسیلنده امواج رادیویی در بخشهای دوردست جهان به فانوسهای دریایی شباهت دارند. در واقع ، تلسکوپهای رادیویی شدیدترین کهکشانهای رادیویی را در فواصلی چنان دور آشکار می‌کنند که خارج از دید بزرگترین تلسکوپ نوری جهان است. مطالعه نور مرئی رسیده از کهکشانهای رادیویی نزدیکتر ، این گمان را تائید می‌کند که مناطق مرکزی آنها آشفته و دستخوش انفجار است.

انرژی کهکشانهای انفجاری
بعد از چندین سال کاوش فقط رئوس کلی مسئله آشکار شده است. شاید یک سیاهچاله با جرمی بیش از میلیونها خورشید شکل می‌گیرد. از این رو ستارگان ، سیاره‌ها و گاز به درون آن مکیده شده و بخشی از آنها به انرژی تبدیل می‌شود. انرژی آزاد شده به اندازه کافی زیاد است تا مناطق مرکزی کهکشان را تکه تکه کند و جریانی از ذرات باردار را تا دوردستها روان سازد.

کهکشانها با منظومه دوتایی:
اخترشناسان علاوه بر کهکشانهای رادیویی ، آشفتگیهای دیگر نیز در میان کهکشانها مشاهده کرده‌اند. همان طور که منظومه زمین و ماه بوسیله گرانش پیوند یافته‌اند، کهکشانها نیز گاهی منظومه دوتایی تشکیل می‌دهند. آنگاه نیروهای جزر و مدی سبب از هم گسیختن بازوهای مارپیچی می‌شوند.
نوارهایی طولانی از ستاره‌ها و گاز در فضای خالی جریان می‌یابند که ممکن است تا فاصله‌های دوردستی از کهکشانهای مادر امتداد داشته باشند. بیشتر این کهکشانها در خوشه‌های کوچک جای دارند، جایی که برخورد و انفجار رایج است.