اصول اولیه ی تفکر

میان صورت ظاهر با آنچه که واقعیت دارد، تفاوت هست وبه بیان دیگر میان طریق حقیقت و طریق ظن فرق است. چون به نظر من ظاهر، همان چیزی است که ما با حواس ششگانه یعنی حواس چشایی، بینایی، شنوایی، لامسه و سایر حواسمان درک می‌کنیم اما چون حواس ششگانه در معرض خطا قرار دارند ما بر آنها نمی‌توانیم؛ اعتماد نمائیم. بر این اساس معرفت حقیقی فقط به چیزهای ثابت و غیر قابل تغییر تعلق می‌گیرد نه به شناختی که توسط حواس بدست می‌آید.

بنابراین با نظر به اینکه شناخت حقیقی باید با یقین همراه باشد باید دارای دو ویژگی همراه باشد:

   ۱).اصل به امور پایدار تعلق داشتن

   ۲).اصل خطا ناپذیر بودن

 که اصل به امور پایدار تعلق داشتن، دوام و ثبات معرفت را تضمین می کند واصل خطا ناپذیر بودن، درستی معرفت و شناخت را.به همین دلیل معتقدم که اگر، این اصول را در تفکر و اندیشه خود بکار ببندیم، می‌توانیم به معرفتی حقیقی دست پیدا کنیم و هر قدر از این اصول فاصله بگیریم به همان میزان از معرفت حقیقی دور خواهیم ماند.

برای رسیدن به معرفت، ما باید از سطح حسیات گذشته و در مرتبه بالاتر از حس، از ابزاری به نام  عقل کمک جوئیم، و با نظر باینکه در عالم مادیات نمی‌توانیم به امور پایدار و ثابتی دست یابیم باید آن را در جهانی برتر از این جهان ماده جستجو کنیم.