آرایشگری از عصر حجر تا به امروز

آرایش و پیرایش؛ از نیازهای انکارناپذیر بشر است. پیرایش نه تنها نیاز بشر امروز بلکه در همه دوره ها جزو نیازهای انکارناپذیر انسان بوده و در گذر زمان تکامل یافته تا به شیوه کنونی درآمده است.
«تاریخچه تراشیدن مو به عصر حجر و به حدود ۱۰۰ هزار سال قبل بازمی گردد. نخستین بار این انسان های نئاندرتال بودند که شروع به تراشیدن، تاتو کردن و نقاشی کردن بدن خود کردند. انسان های نئاندرتال حتی به دلایلی دندان های خود را سوهان کاری می کردند. بررسی نقاشی های غارهای باستانی نشان دهنده شیوه هایی است که انسان های اولیه از آن ها برای تراشیدن موها استفاده می کردند. در ابتدا آن ها از دو تکه صدف به عنوان موچین استفاده می کردند و موها را بیرون می کشیدند. موچین ها در طول تاریخ به عنوان محبوب ترین وسیله آرایشی باقی ماندند و از سوی مردان و زنان متمدن برای برداشتن توأم با درد موی صورت و بدن مورد استفاده قرار گرفتند. نخستین تیغ های صورت تراشی ۳۰ هزار سال با استفاده از سنگ آتش زنه، درست شدند. این تیغ ها را شاید بتوان نخستین تیغ های یک بار مصرف محسوب کرد به خاطر این که تیغ های درست شده با سنگ آتش زنه به سرعت کند می شدند.»
۳۰۰ سال قبل از میلاد مسیح، مردان جوانی که به ۲۱سالگی می‌رسیدند، طی مراسمی تشریفاتی نخستین اصلاح موی صورت خود را انجام می‌دادند. دوستان خود را دعوت می‌کردند و آنها در این مراسم برای شان هدیه می‌آوردند. فقط سربازها و کسانی که تحت تعلیمات فلسفی بودند، عذر موجه برای عدم شرکت در این مراسم داشتند.
اما واژه سنتی که برای پیرایش گران در ایران استفاده می شود، «سلمانی» است. سلمانی از نام «سلمان فارسی» صحابی ایرانی پیامبر اسلام برگرفته شده است. او بود که در آغاز اسلام موهای سر پیامبر را کوتاه می کرد و دیگران از این کار زیبای ایرانیان خوش شان آمد و نام سلمانی به معنای پیرایشگر یا در اصطلاح آرایشگر مردانه جا افتاد. امروزه کمتر کسی این داستان را می داند؛ اما نام سلمانی همچنان به کار می رود. ضمناً خود سلمان نیز نامش در اصل « روزبه » بود او شاهزاده ای ساسانی بود که با پذیرش اسلام توانست خدمات بی نظیری به دین مبین اسلام کند.
«کلمه‌ آرایش یا آرایشگری ترجمه‌ کلمه‌ یونانی باربا (Barba)و کلمه‌ ‌تانساریل(Tansareal) به معنی آرایش و اصلاح مو است. در واقع همه‌ آرایشگران را هنرمندان تانساریل می‌نامیدند. چینی ها و مصریان باستان پیشگام فن آرایشگری بوده‌اند.
آرایشگران در گذشته به کارهای پزشکی و جراحی مشغول بوده و در قرون وسطی کار حجامت و دندانپزشکی را نیز انجام می داده‌اند.
اولین تشکل صنفی آرایشگران را فرانسویان به وجود آورده‌اند و اولین اساسنامه‌ آرایشگری هم در نیویورک تنظیم شده است. اولین مدرسه‌ آرایشگری را فردی به نام مولر(Moler) تأسیس کرد و نخستین کتاب آرایشگری را هم او نوشت.»