چگونه انسان های غارنشین موفق به کشف آتش شدند؟
زغال ها و ذرات سوخته استخوان های پیدا شده در غارها نشان می دهند که اجداد غارنشین ما در صدها هزار سال قبل، از آتش استفاده می کردند. همچنین سنگ هایی یافت شده که از نحوه قرار گرفتن آنها، می توان حدس زد که نقش بخاری داشته اند.
اما چگونه انسان درست کردن آتش را یاد گرفت؟
بهترین فرضیه ای که می توان ارائه داد این است که احتمالاً انسان های نخستین چگونگی استفاده از آتش را پیش از آنکه بتواند آن را ایجاد کنند، می دانستند. رعد و برق ممکن بود که گاهی باعث آتش گرفتن درختان پوسیده جنگل ها شده و آنها را سوزانده باشد. بدین ترتیب انسان ابتدا آتش را کشف کرد و پس از کشف آتش، سال ها آن را در اطراف محل زندگی اش بر افروخته نگه داشت. می دانیم که انسان های غارنشین و مردمان باستان رسم داشتند که آتش مخصوصی را همیشه زنده (روشن) نگه دارند، زیرا روشن نگه داشتن آتش کاری بس ساده تر از بر افروختن مجدد آن بود.
زمانی که انسان های غارنشین از روی سنگ ها عبور می کردند، هنگام برخورد یک سنگ به سنگ دیگر، متوجه جرقه حاصل از برخورد آنها شدند. این موضوع شاید هزاران سال پیش از آنکه انسان پی به چگونگی ایجاد آتش ببرد، اتفاق افتاده باشد. با این حال راز برخورد سنگ ها به یکدیگر و ایجاد جرقه و آتش بواسطه آن، چیزی بود که در گذشته تنها راهبان و کشیشان آن را نزد خود نگه می داشتند.
انسان های بدوی که در عصر حاضر وجود دارند نیز آتش را مانند انسان های اولیه ایجاد می کنند. در آلاسکا هنوز برخی از قبایل سرخ پوست، از به هم مالیدن سنگ ها آتش درست می کنند. در هندوستان و چین نیز قبایلی وجود دارند که برای تهیه آتش تکه هایی از سفال را به درخت بامبو می سایند. اسکیموها یک تکه کوارتز را به آهن مالش می دهند و بالاخره سرخ پوستان مناطق شمالی آمریکا از به هم مالیدن دو تکه چوب آتش درست می کنند.
ایجاد و استفاده از آتش، شاید اولین گام در راه تمدن بشر باشد. دلایل زیادی وجود دارد که نشان می دهد با کشف آتش، گامی بزرگ در جهت پیشرفت تمدن برداشته شد. پختن، غذای انسان را مطبوع تر کرد و با دودی کردن مواد غذایی، می توانست مدت ها از فاسد شدن آن جلوگیری نماید. نوک ابزارها و سلاح های ساخته ی دست بشر، با حرارت و قرار گرفتن روی آتش، سخت و با دوام تر می شد. روشنی آتش در محل زندگی انسان، او را از خطر حمله جانوران وحشی دور نگه می داشت و همچنین آتش او را در برابر سرما حفظ می کرد و بنابراین می توانست به راحتی در نواحی سردسیر زندگی کند.
